Ibn Battuta

Shams ad-Din Abu Abd Allah Muhammad ibn Muhammad ibn Ibrahim al-Luwati at-Tanyi (n'árabe: محمد بن عبد الله بن محمد اللواتي الطنجي ), más conocíu como Ibn Battuta (ابن بطوطة), foi un viaxeru y esplorador de la dómina de la dinastía Meriní, nacíu en Tánxer el 17 de rayab del añu 703 de la Hégira, correspondiente al 25 de febreru de 1304, y muertu en 1368 o en 1369. Ye'l más conocíu de los grandes viaxeros árabes; el so rihla o periplu pol Oriente duró venti años, que rellató con detalle nuna crónica dictada al estudiosu granadín Ibn Yuzayy, a instancies del sultán marínida (o benimerín). Práuticamente tou lo que se sabe de la so vida vien de esti rellatu que, entá siendo falambaldre o esaxeráu en dellos puntos, ye la semeya más fiel qu'esiste de la parte del mundu que'l viaxeru percorrió nesa dómina. Nel so viaxe cubrió una distancia mayor que la del so contemporaneu Marco Polo, percorriendo en total l'oeste, centru y norte d'África, parte del sur y l'este d'Europa, Oriente mediu, la India, Asia central, el sureste asiáticu y China. En 1976 la Unión Astronómica Internacional llamó «Ibn Battuta» a un astroblema llunar nel so honor. L'aeropuertu de Tánxer, la so ciudá natal, tamién lleva'l so nome.